Yalnizlik

Viyana'da bir arkadasim var. Yalnizlik kelimesinin sozlukteki karsiligi gibi. 10 yil once tanistik. Hem isyerinde birlikte vakit gecirdik hem de is disinda arkadasligimizi devam ettirdik. Bu arkadasimin ozelligi nerede olursa olsun etrafini insanlarla kusatmasi. Isyerindeki ogle yemegi molasini sirf yalniz yemek yememek icin yan masada oturan is arkadasinin yemek saatine gore ayarlar. Karni acliktan zil calsa da arkadasinin isi veya telefonu bitene kadar kesinlikle yemege gitmez. Bu arkadasimin yalnizliginin tek bir sebebi var. Onu tanidigim 10 yil boyunca etrafimizda bulunan diger insanlar bir sekilde hayatlarina devam ettiler. Cogumuz evlendi, coluk-cocuk sahibi oldu, kimi bosandi, yeniden evlendi. Ama bu arkadasim zamani sanki 10 yil oncesinde dondurdu. Hayatini degistimek ve bir sonraki asamaya gecmek icin tek bir adim bile atmadi. Dolayisiyla hepimiz alip basimizi kendimize yeni yeni hayatlar kurarken o hep seyretti, hicbir yorum yapmadan, parmagini bile kipirdatmadan.   

Baslangicta bize kizdi. Yeni hayatlarimizi kurup kendi yollarimiza gittigimiz icin bizi bencillikle suclar gibi oldu. Ama bakti ki bizim tek yaptigimiz sadece ve sadece hayatin akisini takip etmek, o zaman anladi ki tuhaflik kendisinde. Biz hicbir zaman ona kendisini kotu hissettirecek en ufak bir imada bile bulunmadik. Bu durumunun asil sorumlusunun kendisi oldugunu dusundugumuz halde bunu kesinlikle kendisine hissettirmedik. Zaman icinde iliskimiz yine normale dondu, ancak daha az gorusur olduk. Hele de cocuklar olunca biz kendi dunyamiza daldik ve arkadasligimiz oldugu yerde dursa da birbirimize ayirdigimiz zaman yok denecek kadar azaldi. Seyreklesen gorusmelerimizde ortak konular azaldi. Bir dahaki gorusmemiz icin  o bugunden planlar yapmak istedi, ama biz onun hizina yetisemedik. Onumuzdeki hafta degil onumuzdeki ay goruselim dedik. Onumuzdeki ay cocugumuzun davetli oldugu bir dogumgunu partisinden dolayi onunla bulusmamizi iptal ettik. Ama o hic yilmadi. Bizi tekrar aradi ve tekrar bir bulusma gunu saptadik. 

Yalnizligin en kotu tarafi insanlara mecbur kalmak. Insanlarla zevk ve nese icin degil de mecburiyetten ve korkulardan dolayi bir araya gelmek. Gecenlerde arkadasimiza Viyana'dan ayrilacagimizi ve Istanbul'a yerlesecegimizi soyledik. Gozunden bir damla yas geldi. Ve hemen Istanbul'a gelebilecegi tarihlerin bir listesini yapmaya basladi. Istanbul'a geleceginden eminim. Temennim Istanbul'a yalniz degil de kolunda sevgilisiyle gelmesi :)

Yalnizlar sehri Viyana'dan iyi geceler :)

Aydede