Hurriyet

25 Kasım 2010 Perşembe

Saatinizin gosterdigi zamandan 30 dakika onde olabilir misiniz?

Gecmiste calistigim sirketlerden birinde bir yonetici vardi. Sirket ortaklarindan biri oldugu icin (ve de calismayi sevdigi icin) surekli, gece-gunduz calisirdi, biz de onunla birlikte tabi. Zamana karsi oylesine bir yaris halindeydik ki bu kisinin saati gercek zamanin hep 30 dakika ilerisine ayarliydi. Mesela sabah saat 6'da alarmi mi caldi. Onun kolundaki saat coktan 6:30'u gosterirdi ki boylece yarim saat sonranin isini yarim saat onceden yapmaya baslayabilsin. Saat 10'da toplantisi mi var. Saat 10'da onun kol saati 10:30'u gosterirdi ki o toplanti baslamadan coktan toplantida soyleyeceklerini kendi kendine soylemeye baslardi.

Calismak gunumuzun gercegi; daha iyi bir statu, daha buyuk bir ev, daha yeni bir araba, cocuklara daha iyi okullar, daha iyi doktorlar, vs. Ancak ne zaman ki tum bu saydiklarim  "daha iyi bir hayat"  yasamak icin bir arac degil de hayatin asil amaci haline geliyor, iste o noktada benim de sikintim basliyor. "Bu toplantida mutlaka bulunmam lazim, bir sonraki terfim icin bu cok kritik!" diyerek cocugunun dogumgununu kacirmak ve de  "nasil olsa dogumgunu partisi cumartesi gunu yapilacak, orada cok buyuk bir hediyeyle gonlunu alirim"  diyerek hayattaki en onemli kutlamalardan birini kacirmak bana cok itici geliyor.

Gecenlerde bir arkadasim New York'tan Viyana'ya tasindi. Ilk sordugu sorulardan biri  "are there any nurse babysitters here in Vienna?"  oldu, yani  "burada hemsire cocukbakicilari var mi?". Ben de o ne ki diye sordum, baby sitter duydum ama hemsiresine pek rastlamadim. New York'ta hasta cocuklarin bakiminda uzmanlasmis bakicilar varmis, ancak bu bakicilar illa ki cok hasta veya bakima muhtac cocuklara bakmiyorlarmis. Diyelim ki ebeveynin cok onemli bir toplantisi var, cocugun da biraz atesi var. Hemen arayin nurse babysitter'i, anne veya baba eve gelene kadar cocuga baksin. Anne veya baba eve gelince de isyerindeki yorgunlugu da eve beraberinde getiriyor tabi, ancak artik nurse babysitter'a ihtiyac yok. "Nurse babysitter" evden cikarken "night babysitter" eve giriyor ki olur da cocuk gece uyanirsa ebeveyn sabaha kadar rahat bir uyku cekebilsin. Tabi ki bunlara harcanan para da eve giren bir maasin hepsini alip goturuyor.

Lutfen beni yanlis anlamayin, calisan ebeveyn olmanin zorluklarinin farkindayim. Ancak hayattaki esas amaci belirlerken pusulayi sasirtinca bir anda cocugunuz da hayatinizdaki herhangi "projeden" birine donusuveriyor ki bu durum aile birligi uzerinde ve cocugun psikolojisinde onulmaz yaralar aciyor. Ebeveynle cocugun iliskisi tamamen "proje" bazinda devam ediyor ve saglikli birey yetistirmenin en onemli unsuru olan "iletisim" dogmadan oluyor. Can Dundar'dan duydugum cok guzel bir tespiti yine tekrarlamak istiyorum:

" Is plastik bir top gibidir, inisi-cikisi olur, ama dusurseniz de kirilmaz. Aile kristal bir top gibidir, bir kere dusurdunuz mu parcalari bir daha asla bir araya getiremezsiniz".

Hepinize cocuk ve sevgiyle dolu keyifli hayatlar dilegiyle :)

Aydede

  

Hiç yorum yok: