Hayiflanmak

Hic sevmem hayiflanmayi. "Keske" ile baslayan cumleler, "ama neden hersey benim basima geliyor" tarzinda yakinmalar. Boyle bir ortamda buyudugumu soyleyebilirim. Elimizde olan hicbir zaman yetmedi. "Ah biraz daha param olsa sona buna suna ev alir, kalanini da bankaya koyardim", veya "Avrupalilar yapmis, biz hala asirlarca gerideyiz." Yillar boyunca millet olarak hep Bati'dan daha asagida edildigimiz olgusu islendi. 10 yildir Avrupa'nin cesitli ulkelerinde hem yasadim hem calistim. Esim de yabanci. Dolayisiyla "otekilerle" ilgili oldukca fazla gozlemim oldu. "Otekilerin" bizden ustun oldugu yonler de var, geride kaldigi yonler de var. Ancak benim yurtdisinda gecirdigim yillar boyunca "otekilerden" ogrendigim en onemli konu insanin kendi ulkesini nasil sevmesi ve kollamasi gerektigi oldu.

Bakin bir ornekle anlatayim. Annelerimiz babalarimiz bizi tabi ki cok sever ve kollarlar. Isterler ki biz dunyadaki en mutlu insanlar olalim, yasantimiz guven altinda olsun. Ama ben buyurken en cok duydugu sey suydu: "Dunyaya acilin, ufkunuzu genisletin. Bir de arada olursa Batili ulkelerden birinin pasaportunu alin ki ileride Turkiye'de kiyamet koparsa kacacak yeriniz olsun." Ufkumu genisletmek konusunda ya da dunyayi gezmek konusunda her zaman cok hevesli oldum, hala da oyleyim. Ama Turkiye'den kacis konusunda hep durakladim. Su ana kadarki yasantimda ulkemde benim adima hep guzel seyler oldu. Hicbir zaman geriye degil hep ileriye gittim. Devletin dunya capindaki universitelerinde parasiz okudum, iyi bir is ve kariyer sahibi oldum, vesayire. Dolayisiyla "Turkiye'de kiyamet koparsa kacacak bir yeriniz olsun" ogudu bende hep cok buyuk celiskilere sebep oldu.

Simdi 10 yillik Avrupa seruvenim sonucunda tekrar Istanbul'a yerlesiyorum. Orada cok mu mutlu olacagim, bilemiyorum. Eminim ki kizdigim, soylendigim, beni rahatsiz eden seyler olacaktir. Ama onlar burada da oldu, orada da olacak ve hep olacak. Burada onemli olan insanin bulundugu toplum icinde kendini sartlar dogrultusunda nasil konumlandirdigi.

Uzun lafin kisasi, benim hayatim sikayetler yumagi ve keskelerle bezenmis bir hata degil, hicbir zaman da oyle olmadi. Su ana kadar yaptiklarimdan hep zevk aldim ve "keske" deyip gecmise veya "otekilere" bakip hayiflanacagima hep "hadi bakalim" deyip gelecege bakip umutlandim.

Umarim bu sefer de Allah yuzumu kara cikarmaz.

Herkese sevgiler, iyi gunler.

Aydede