Bazi insanlar vardir ki bulunduklari yere ait degillerdir. Bu insanlari bazen bircok arkadasiyla birlikte cekilmis bir fotograf karesinin icinde gorursunuz. Fotograftaki o kadar kisinin icinde yanindakiyle sarmas dolas olsa bile oraya ait olmadigi asikardir bu kisinin. Veya bircok insanin bulundugu bir partide bazi insanlar sanki her gece bu tip partilere katiliyormuscasina ortama hemen adapte olur, gidene kadar herkesle cene calarlar. Ama biri vardir ki partinin bitmesini iple cekermiscesine bir kosede elinde ickisiyle oylece durur. Bir nevi ortamda egreti kalir. Bu kisi aslinda yapi itibariyle cok neseli ve ilginc bir insan olabilir. Tek sorun oraya ait olmamasidir, kirmizi bir bluzun altina yesil bir etek giymek gibi, ikisi de canli renkler olmasina ragmen aralarinda uyum yoktur.
Gecenlerde bir arkadasim dedi ki insanlar aidiyet duygusu cercevesinde 2'ye ayrilirmis. Kediler ve kopekler. Kediler icin mekana baglilik daha onemliymis. Sahibi gitse de kedi ayni evde kaldigi surece kendini mutlu hissedermis. Kopekler ise insanlara bagimliymis. Isterse dunyanin bir ucundan oteki ucuna gitsin, sahibiyle gittigi surece geride biraktigi yerlere donup bakmazmis bile.
Cocuklugumdan beri bulundugum yere aslinda 100% ait olmadigima dair bir hissiyatim vardi icimde hep. Kendimi ait hissettigim tek yer ailem oldu, mekanlar beni hicbir zaman etkisi altina almadi. Bazen bunun nedenini dusunurken yakaliyorum kendimi. Acaba annemin Makedonya kokenleri mi bana hep uzaktan goz kirpti? Yoksa Ankara'da dogup buyumus olmasi mi benim Ankara'da okumama sebep oldu? Istanbul'a bundan 12 yil once is icin geldim ve 4 yil yasadim. Dedigim gibi, mekanlar beni etki altina alamadigi icin tum guzelligine ragmen kendimi Istanbul'a da ait hissetmedim. Yillar sonra cocuklarimla beraber Istanbul'a donunce aklima takilan soru su: Cocuklarim Istanbul'da buyurlerse kendilerini "Istanbullu" mu hissedecekler? Yoksa benim "gocmen" ruhum onlara da bulasmis midir?
Daha once de dedigim gibi, firarperestim ben. Gezmeyi ve denemeyi severim. Sevdiklerim yanimda oldugu surece geride biraktigim yere donup bakmam bile. Ait oldugum tek bir yer yok benim. Hayatimin albumunu yapsam ilk 18 yilin fotograf karesinde mekan Antep olur. 18-22 yas arasindaki mekan Ankara olur. 22-27 yas arasindaki mekan Istanbul olur. 27-37 yas arasindaki mekan Avrupa olur. Hepsinden bir parca almisimdir ama hicbiri bana %100 sahip olamaz.
Anlayacaginiz ben %100 "kopek"im :D Ya siz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder