Bayramlari cok severim. Bana cocuklugumun rengarenk ve dopdolu gecen gunlerini hatirlatir. Buyuk bir ailede buyudum. Amcalar, kuzenler, halalar, teyzeler ve aile kadar yakin aile dostlari. Bayrama 1 hafta kala bayramlik ciclerimiz alinir ve bayramda giyilmek uzere dolaba guzelce kaldirilirdi. Bayramdan 1 gece once yataga erken gidilir, heyecandan bir sure uykular kactiktan sonra uykuya dalinir ve ertesi gun yine ayni heyecanla yataktan hop diye kalkilir. Cocuk kalbi iste, bayram bizim icin seker ve para demekti. Annemin aldigi bayram sekerleri evin gizli bir kosesinde saklanirdi ki bayramin ilk gunu hepsini mideye indirmeyelim. Gelen misafire bos seker canagi tuttugunuzu dusunsenize :D Bayramin ilk gunu aile buyugunun evinde bayramlasmak icin bir araya gelinir, buyukler sohbet eder, yemekleri hazirlar, kucukler el oper ve topladiklari harcliklari kurus kurus sayar ve verilen harcligin buyuklugune gore bir dahaki bayrama kimin elinin daha cok opulmesi gerektigini aralarinda konusurlardi. Bayramin en onemli sozu "iyi bayramlar" olurdu. Eve giren "iyi bayramler" der, sofraya "iyi bayramlar" diyerek oturulur ve herkes geceyi "iyi bayramlar" diyerek sonlandirirdi.
Masal gibi, degil mi? Hayir, degil. Benim cocuklugumun bayramlari aynen yukarida anlattigim tatta ve hazda gecti. Cunku biz orta buyuklukteki bir sehirde hep birlikte yasayan kocaman bir aileydik. Sevincte ve uzuntude hep birbirinin yaninda olan, bayram gunlerini tatile gitmek icin degil bir araya gelmek icin degerlendiren kocaman bir aile.
Peki bu bayramda ne yaptim? Bir kere yurtdisindan dondukten sonraki ilk bayramim oldugu icin kosa kosa markete gittim ve bayram sekeri aldim. Bayramla ilk defa tanisan cocuklarima bayrami sekerle tanittim. Esime "iyi bayramlar" demeyi ogrettim ki o da benim gibi karsisina cikan herkesin bayramini kutlasin :D Tek eksigimiz buyuk ailenin kendisi. Aslina bakarsaniz aile hala duruyor ama yerinde durmuyor. Cocuklugumuzdan beri aile bireyleri hayatin akisina paralel olarak kendilerine farkli farkli yollar cizdiler. Kimi memlekette kalmayi tercih etti, bircogu yuregini ve aklini takip edip baska baska diyarlara yerlesti. Bunlardan biri bendeniz, su anda Istanbul'da ikamet etmekteyim. Bir kardesim Ankara'da, bir digeri Kanada'da. Kuzenlerden biri Bodrum'da, biri Antalya'da. Yogun gecen is hayatinin stresini az da olsa deniz-kum-gunes uclusuyle atmaya calisiyorlar. Bunlarin disinda kalan ailenin %90'inin bayrami nerede gecirdiklerini bile bilmiyorum. Ancak hepsiyle e-posta, SMS, Blackberry ve telefon yoluyla aktif sekilde haberlesiyor ve bayramlasiyorum. Bu arada sokakta karsima cikan herkesin de bayramini bilahare kutluyorum.
Son yazdiklarimin az da olsa sikayet tadinda oldugunun farkindayim, ancak amacim sikayet etmek degil. Aksine, degisen gunluk yasantinin altini kalinca cizmek istiyorum. Bize ogutlememis miydi buyuklerimiz: "Evladim, oku calis da adam ol, dunyayi kesfet!". Biz de bize verilen ogudu tutarak globallesen dunyada zaman zaman kendi icimizdeki sinirlari bile asarak memleketimizden cok uzaklarda yeni yeni memleketler yarattik.
Bazen dusunuyorum, soyle bir kural olsaydi mesela: Herkes dogdugu yerde yasayacak ve dogdugu yerde olecek! Boyle bir durumda ailemizin bireylerinin hepsi dogdugumuz memlekette kalacak ve eminim ki bircogu kendini hapsolmus gibi hissedecekti. Yanlis anlasilmasin, esaret duygusu memleketin kotulugunden kaynaklanan bir duygu olmaktan ziyade hareket ozgurlugu elinden alinmis bir grup insanin icine hapsoldugu bir girdap olacakti. Yine bayramlarda bir araya gelecektik, ancak dunun el open ve harclik toplayan cocuklarini buyuyunce sekerle kandirmak pek kolay olmayacakti.
Insanoglu boylesine doyumsuz iste. Attigi her adimin icinde bir "ama" vardir. Bu bayramda mutlu muyum? Hem de cok! Istanbul tamamen bize kalmiscasina bombos. Karsiya 15 dakikada geciyoruz. Saraylari, parklari, ve bilmedigimiz restoranlari kesfediyoruz. Uzun bir ayriliktan sonra Istanbul ile yeniden bulusmus olmanin tadini cikariyorum ve benim bildigim Istanbul'u cekirdek aileme ve onun minik uyelerine de tanitiyorum. Neyse ki teknoloji uzagi yakinlastirip ailenin geri kalaniyla da surekli baglantida kalmamizi sagliyor.
Bayram sekerlerini sakliyor muyum? Hayir :D Istiyorum ki cocuklarim da bayrami sekerle ozdeslestirsinler. Onlar da buyuduklerinde cocukluklarinin bayramlarini dusunduklerinde akillarina tek gelen sey seker ve harclik olsun :D
Herkesin bayramini kutlar, saglik ve nese dolu nice tatli bayramlar dilerim!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder